कथा नि व्यथा ॥
भिक मागे पोटासाठी
उलटून गेली साठी
होत नाही भेटीगाठी
सगळीच दाटी वाटी.
पडे शब्द मुखातूनी
वाढा भाकर भगिनी
नच देई चित्त कुणी
उपेक्षित कसा जनी.
झोळी रिक्त सदा राही
दारोदार भटकुनी
आपल्याच काळजाला
वदे करुण कहाणी.
तया करून हाकेला
नच देई साद कुणी
त्याच्या पाहुनी व्यथेला
होई काळजाचे पाणी.
अशा स्वार्थी दुनियेत
जीणं जगावे कशाला
मज कळून चुकले
अर्थ नाही जीवनाला.
दिपककुमार सरदार
ता. लोणार जि. बुलढाणा
==========